Σε αυτή τη σελίδα δημοσιεύονται αυτούσια κάποια σχόλια από την προσωπική εμπειρία ατόμων, που έχουν συνυπάρξει μαζί μου είτε σε κάποιο εργαστήρι, είτε κατά τη διάρκεια ατομικών συνεδριών, είτε σε μία ομάδα ψυχοδράματος…

 

Ποίημα για την ομάδα μας της Β.Μ 20/6/2020

Στο δάσος των αναζητήσεων, βρέθηκα και εγώ, με βαλίτσες αδειανές, με μάτια δακρυσμένα και καρδιά κακώς ποιημένη…

Όμως, σας συνάντησα σαν αέναες μορφές..η καθεμία μια ξεχωριστή γυναίκα και μια ξεχωριστή φωνή….μια μάγισσα καλή συντόνιζε το τραγούδι του κύκλου…όλες όμως ήσασταν στολισμένες με δώρα που τα καταθέσατε μπροστά μου…τα χαϊδεύω, τα αγκαλιάζω και τα κρατώ σαν ενθύμια αιωνιότητας…έτσι θα τα αποκαλώ!

---

Για την δική μου ευτυχία! Π.Κ 19/2/2020

Ή Έλενα είναι ένας πολύ όμορφος άνθρωπος γεμάτος με θετική ενέργεια!Από την στιγμή που συνεργαστήκαμε αισθάνθηκα άνετα να μιλήσω και να πω όλα όσα νιώθω και με απασχολούν..Με την βοήθειά της κατάφερα να έρθω αντιμέτωπη με τις κατστάσεις που με ζορίζαν και έμαθα πώς να τις διαχειρίζομαι πάνω απ’ όλα για την δική μου ευτυχία!Η βοήθειά της ήταν πολύτιμη!Έλενα, σ’ ευχαριστώ που ήσουν δίπλα μου σ’αυτή την προσπάθεια!

---

Η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται! από την Β.Μ 1/8/2019

Από την πρώτη φορά που μιλήσαμε στο τηλέφωνο ένιωσα ότι μιλάω μ’έναν όμορφο άνθρωπο. Ήταν τόσο πρόθυμη να ακούσει και να βοηθήσει..Όταν την είδα από κοντά σιγουρεύτηκα πως μαζί της θέλω να συμπορευτώ στο επώδυνο κομμάτι μου..με αγάπη και ασφάλεια ταξιδεύουμε στο παρελθόν, το παρόν και ελπίζω και στο μέλλον….

---

Μια φωτογραφία..βαθιά αγκαλιά από την Φ.Κ 18/1/2019

Κοιτάζω τη φωτογραφία και δακρύζω…Σήμερα όλη μέρα σκέφτομαι αυτή την εικόνα ειδικά σε σύγκριση με την πρώτη τον Φεβρουάριο του 2013..

Σε ευχαριστώ που ήσουν δίπλα μου σε αυτή τη βουτιά στην ανακάλυψη των πτυχών μου…Αισθάνθηκα ότι τα κατάφερα και αυτή η γλυκιά συγκίνησή μας μου έδωσε την επιβεβαίωση…Ίσως είναι η πρώτη φορά που με αγκάλιασα εκατό τοις εκατό…Και αυτή η φωτογραφία θα μου το θυμίζει πάντα!

---

Το ξεκίνημα από την P.Papa 29/9/18

Όλα ξεκίνησαν όταν μίλησα για πρώτη φορά στο τηλέφωνο με την Έλενα. Η πρώτη εντύπωση ήταν ότι μιλούσα με μια επαγγελματία που πάνω από όλα είναι άνθρωπος και ικανή και πρόθυμη να με βοηθήσει στο πρόβλημα που είχα. Κάτι που με έκανε να συγκινηθώ ήταν που μου είπε ότι θα προσπαθήσει να μπει στη θέση μου να δει πώς αισθάνομαι και έτσι μαζί της ξεπέρασα πολλά προβλήματα!
Ευχαριστώ για όλα!

---

Ένα γράμμα έκπληξη                από την Έλενα Β.

Αγαπητή Έλενα,

από την άνοιξη του 2017 μέχρι και τώρα, μόνο ευγνωμοσύνη νιώθω για το έργο σου, το άνοιγμά μου, που μου επέτρεψε η μέθοδος και η μεθοδικότητά σου. Δεν ντράπηκα να εκτεθώ, να πω τα πράγματα (πραγματικά ή ακραίες φοβίες μου) με το όνομά τους και να με βοηθήσεις να τα τοποθετήσω στη θέση τους. Να αφήσω στην άκρη ό,τι άχρηστο, να χρησιμοποιήσω όλες τις καλές μου δυνάμεις, να καθαρίσω το μυαλό μου ξεκαθαρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις και εν τέλει να μην περιπλέκω το παρελθόν με το παρόν. Συνεχίζω με νέους στόχους..Σε ευχαριστώ ειλικρινά για όσα μου έμαθες!!

---

Ανάταση της Κυριακής Ρ. 

Με την Έλενα μίλησα για πρώτη φορά στο τηλέφωνο. Χωρίς να με έχει δει, μόνο από αυτά που της έλεγα, κατάλαβε τι ήταν αυτό που μου έλειπε. Από εκείνη τη στιγμή διαπίστωσα ότι θα έχουμε την κατάλληλη χημεία για να μπορέσουμε να συννενοηθούμε και να με βοηθήσει.

Δεν είχα πάει ποτέ σε κάποιον ψυχολόγο, οπότε την πρώτη φορά δεν ήξερα καν πως να ξεκινήσω.
Όμως, η Έλενα, κατάφερε από την πρώτη στιγμή να με κάνει να αισθανθώ άνετα και όλα μου έβγαινα αυθόρμητα. Κάθε φορά που έφευγα από εκεί, αισθανόμουν πιο ελεύθερη, πιο απελευθερωμένη. Σιγά σιγά, άρχιζα να ανακτώ την αυτοπεποίθησή μου. Αυτό ήταν που μου έλειπε τόσα χρόνια. Το καλό με μένα είναι ότι είχα ανοιχτές τις κεραίες μου σε όλα αυτά που μου έλεγε και με τον καιρό τα επεξεργαζόμουν, ίσως όχι τόσο συνειδητά, όσο υποσυνείδητα.

Τώρα, μετά από 1,5 χρόνο, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι έχω περισσότερη πίστη στον εαυτό μου, μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αυτό φαίνεται σε μένα. Μου το έχουν πει και άτομα που έχω να δω καιρό, ότι έχω άλλη κίνηση, φως στο πρόσωπό μου. Σίγουρα, θα υπάρξουν και στιγμές “ελεύθερης πτώσης” ή έντασης, όμως με αυτά που έχω μάθει από την Έλενα, μπορώ και τα διαχειρίζομαι. Δεν μπορείς να αλλάξεις τόσο εύκολα έναν άνθρωπο που έχει συγκεκριμένη άποψη για τον εαυτό του και κινείται προς μια κατεύθυνση. Μέχρι να γνωρίσεις την Έλενα!!!

Αν δεν έχεις τη διάθεση να ακούσεις, ό,τι και να σου πει κάποιος από το ένα αυτί θα μπαίνει και από το άλλο θα βγαίνει. Όταν έχεις αποφασίσει να απευθυνθείς για βοήθεια, θα πρέπει και να είσαι έτοιμος και να τη δεχτείς. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα, όσοι έχουμε γνωρίσει την Έλενα, μπορούμε να καταλάβουμε τι λέω.

Ελενάκι μου, σε ευχαριστώ για τα πάντα!!! Ό,τι έχω καταφέρει μέχρι τώρα, το οφείλω σε σένα και δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό!!!

---

«Να νιώθεις τα χρώματα και να βλέπεις τις μυρωδιές…»

Γράφει η Κατερίνα Νάκου- Δημοσιογράφος

Αν ανατρέξουμε στα παιδικά μας χρόνια, θα θυμηθούμε ότι πάψαμε να είμαστε παιδιά όταν μάθαμε τεχνηέντως να κρύβουμε τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας για να ικανοποιήσουμε προσδοκίες γονέων, συντρόφων, φίλων. Ίσως έτσι όμως, χάσαμε μερικά από τα συναισθήματα και τη φαντασία μας… Μήπως, πασχίζοντας να απαγορεύσουμε στον εαυτό μας να εκφράσει το θυμό του και ό,τι αρνητικό κρύβει μέσα του, απονεκρώσαμε και την αγάπη και ό,τι όμορφο προκύπτει απ’ αυτήν;

«Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας βοηθά να ανακαλύψουμε την αλήθεια» , είχε πει ο Πάμπλο Πικάσο. Στόχος του ρεπορτάζ είναι να αποδείξει πως η τέχνη δεν ψυχαγωγεί μοναχά, αλλά μπορεί και πρέπει να έχει θεραπευτικό, κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα.

Η Έλενα Καβροχωριανού μπορεί να μη χρησιμοποιεί την αφηγηματική πρακτική για να ξεκλειδώσει συναισθήματα, αντικείμενο της δουλειάς της, όμως, είναι το ψυχόδραμα. Μέσα σε ένα χώρο γεμάτο χρώματα στους τοίχους, παιδικά παιχνίδια στοιβαγμένα σε καλάθια, κυριαρχεί η φαντασία. (Η συνέχεια εδώ…)

---

Σαν ένα καλειδοσκόπιο..της Άννας Μ.

Πρέπει να δώσω ένα τίτλο που λες κι εσύ.

Δε φτάνουν μάτια μου, οι λέξεις…        Κάθομαι στο γραφείο, με την κόλλα χαρτί κι ένα τσιγάρο. Η μουσική συντονίζει τις σκέψεις μου και πάω πίσω. Πίσω στη μέρα που σε πήρα τηλέφωνο- απόφαση στιγμής, χωρίς πολλή σκέψη πρέπει να ομολογήσω- μ’ ένα δισταγμό, με μια αγωνία και ένα γουργούρισμα κάπου ανάμεσα στο στήθος για το τί θα ακουστεί από την άλλη γραμμή.

Κι ακούστηκες εσύ, με μια εντύπωση ζεστή και προσιτή στ’ αυτιά μου. Όταν σε συνάντησα η εντύπωση έγινε βεβαιότητα κι έδωσε ώθηση σ’ αυτή τη μέχρι στιγμής θολή και απροσδιόριστη επιθυμία να μπω σ’ αυτόν τον κόσμο, που τόσο θερμά παρουσίασες, του ψυχοδράματος
Κι από εκεί ξεκινάει το ταξίδι. Σαν να μού δωσες στα χέρια την κλωστή για μια διαδρομή που έψαχνα καιρό να προσεγγίσω. Κάπως την έδεσα λοιπόν στο δάχτυλό μου κι έστρεψα το σώμα,το βλέμμα κι όλη την προσοχή μου στην πόρτα που μου έδειχνες.
Κι όταν άνοιξε…!Όταν άνοιξε…
Αν μπορούσα να το «φτιάξω» σ’ αυτή μας τη σκηνή, θά πιανα τον ήλιο ολόκληρο να τον στριμώξω στο μέσα μου!
Αν μπορούσα θά πιανα τα σύννεφα, εκείνα που μοιάζουν με βαμβάκια, να πατήσω πάνω τους. Και θα κρατούσα τη βροχή στις παλάμες των χεριών μου.
Εδώ είμαι, ΕΔΩ είμαι!Το ψυχόδραμα κι εγώ, σαν τα παζλ από μόνο δύο κομμάτια που βρήκε επιτέλους το ένα το άλλο.Και παίρνει μορφή στα πρόσωπα όλων σας. Όλων σας που μπήκατε στη ζωή μου, χωρίς να ξέρω τίποτα σχεδόν για τη δική σας, κι όμως μοιράζομαι μαζί σας τη βαθύτερη ουσία μου. Είστε κομμάτι της, γιατί μέσα από σας, μέσα απ’ αυτό που κάνουμε μαζί, την ξετυλίγω, την ανακαλύπτω, τη χτίζω.
Σαν ένα καλειδοσκόπιο φτιαγμένο από χρώματα και συναισθήματα, που κάθε φορά που το γυρνάω τα σχήματα ενώνουν, με διαφορετικό τρόπο σε κάθε συνάντηση, τον κόσμο του καθενός σας ξεχωριστά με τον δικό μου.
ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ. Μαθαίνω. Αισθάνομαι. Συναισθάνομαι. Καταλαβαίνω. Πεισμώνω, ανοίγω και κλείνομαι, παρατηρώ. Ξεσπάω, δένομαι, θυμώνω, συμπάσχω, στεναχωριέμαι, χαμογελώ. Πιέζομαι, αγανακτώ, ονειρεύομαι, φαντάζομαι, ελπίζω.
Το παρασκήνιο τραβάει τις κουρτίνες και γίνεται αυτό παράσταση. Είμαι ερωτευμένη!!

---

Ψυχοδραματικό κάλεσμα της Κάτιας Χατζηπέτρου

Πάγωσε για λίγο τον χρόνο !  Κοίταξε εσένα μέσα σε αυτόν.

Σε αυτή τη φωτογραφία  εσύ  με την οικογένειά σου.  Α  κοίτα ! σε αυτήν εσύ  στο  σχολείο σου.  Κι’ άλλη, εσύ  με την παρέα σου.  Ω !  μάλιστα  εσύ  με τον πρώτο σου έρωτα.   Εσύ  με τους συνάδελφούς σου…

Τι ωραία ! εσύ να πρωταγωνιστείς σε κάθε φωτογραφία, σε διαφορετικό ρόλο κάθε φορά.  Όλοι οι ρόλοι σου, του παιδιού,  του συντρόφου, του κοινωνικού  ατόμου, του γονιού μπροστά σου.

Κάποιοι από αυτούς σε έκαναν ασφαλή , αυθόρμητο, χαρούμενο.  Κάποιοι άλλοι ενδεχομένως να σου  στερούσαν την αίσθηση ασφάλειας ή τον αυθορμητισμό.

Πόσο συναίσθημα, πόσες σκέψεις…«Τι όμορφα τότε !»  ή «αν είχα λειτουργήσει διαφορετικά »                                   

Ξεκίνα  ξανά τον χρόνο.  Εσύ τον ορίζεις.

Εσύ είσαι ο πρωταγωνιστής. Δική σου είναι η σκηνή ! Σε αυτήν μπορείς να δημιουργήσεις την διαφορετική απάντηση σε μία παλιά κατάσταση. Ή την επαρκή  απάντηση σε μία νέα κατάσταση .

Μπορείς να φτιάξεις τον κόσμο σου  και το εαυτό σου μέσα σε αυτόν.

Μπορείς  τα πάντα στη σκηνή του ψυχοδράματος !

Θα δοκιμάσεις και στη ζωή ?

---

Εμπειρία από εργαστήρι ψυχοδράματος  της Κ. Βαγενά                    

Πιστεύω πως η συνάντησή μας δεν ήταν τυχαία. Πιστεύω πως η σύνθεση της ομάδας μας δεν ήταν τυχαία. Ταυτίστηκα σε πολλά σημεία μαζί σας, είναι πολλά τα κομμάτια του ευατού μου που ταίριαξαν στις ιστορίες σας. Κομμάτια που δεν φανταζόμουν ότι υπάρχουν, ή που δεν τολμούσα να τα αγγίξω. Συνειδητοποίησα πολλά… Εύχομαι σε όλες υγεία και να είναι δημιουργική η νέα χρονιά!!! Σε μένα πάντως θα είναι σίγουρα και μεγάλο ρόλο σ’αυτό έπαιξε η συνάντησή μας…

---

Graffiti για τη νέα χρονιά του Μάνου Μιχαλίτση

Αφιερωμένο σ’αυτούς που ομορφαίνουν τον κόσμο. Σ’αυτούς που γίνονται φίλτρα κι αφήνουν να περάσει μόνο η αγάπη. Σ’αυτούς που γίνονται μεταμορφωτήρια και μεταμορφώνουν το πιο άχρηστο σκουπίδι στην πιο γλυκιά αγάπη. Σ’αυτούς που χρωματίζουν τη ζωή με χίλιους δυό τρόπους. Σ’αυτούς που μεταμορφώνουν σε χαμόγελο χαράς, τα προϊόντα των άπληστων, σκληρών και αλύγιστων φιλόδοξων φιλάργυρων κερδοσκόπων, των υποκριτών και κουμανταδόρων της ανθρωπότητας. Σ’αυτούς που ζουν τον πόνο όλων μας, τον καθαρίζουν με δάκρυ και κλείνουν τη μέρα με μια ζεστή αγκαλιά. Σ’αυτούς που στα μάτια τους βλέπεις το άπειρο. Σ’αυτούς που γίνονται σκαλοπάτια, για να ανέβεις από την κόλαση που κατέβηκες. Σ’αυτούς που αποφάσισαν να αλλάξουν τον εαυτό τους και έτσι αλλάζουν τον κόσμο…

---

                               Εμπειρία από το ψυχόδραμα της Ιωάννας Μύρκα

«Είναι μια πολύ δυνατή εμπειρία, γιατι έχουμε την ευκαιρία να «παίξουμε» κομμάτια της ζωής μας ξανά, με τη δυνατότητα να τα αλλαξουμε και να τα λύσουμε.»

---

  Άγγιγμα της Κατερίνας Νάκου

Δημοσιεύτηκε στο pheme.gr 5/10/2011

Οι διαθέσεις αλλάζουν, για τους ανθρώπους δεν είμαι τόσο σίγουρη.

Όταν ζεις κάτι έντονο, αν απλώς το παραγράψεις, το παραθυράκι της μνήμης θα μένει ανοιχτό να στο υπενθυμίζει.

Αν αντιθέτως τολμήσεις και δεις το τραύμα κατάματα, θα έχεις κάνει ένα βήμα προς τη λύση του.

Σήμερα βίωσα κάτι ισχυρό, μια ευθεία εξομολόγηση του πόνου ενός ανθρώπου . Άλλα βιώματα, άλλες επιθυμίες  αλλά αν ψάξεις στα λαγούμια της ψυχής, θα ανακαλύψεις τη  συνάφεια με τα δικά σου.

Και εκείνη τη στιγμή  λυγίζεις.  Έχεις τόσα να πεις αλλά δεν έχεις τον τρόπο. Θέλεις να πεις το απλό και συνέχεια το χάνεις, να μεταφέρεις εμπειρία και δε σταματάς να τη βεβηλώνεις.
Δε σε καταλαβαίνουν, το ξέρεις, και τότε κλαις φανερά ή κρυφά.

Τότε  το ανθρώπινο χάδι, ως Από μηχανής Θεός έρχεται  να φέρει τη λύση. Δε θες να σε καταλάβουν, να σε νιώσουν θες.

Τώρα μπορείς να συνεχίσεις  να κατασκευάζεις  παραμυθάκια για να αντέξεις τα δεδομένα, τα πού, τα πώς, τα γιατί, τα πότε. Γιατί στο παραμύθι, τόπος είναι το κάπου και χρόνος το κάποτε.

Μην ανησυχείς. Το άγγιγμα θα είναι εκεί  να σε ηρεμεί, να σε ταξιδεύει, να  σε ανακουφίζει, να σε κρατά ζωντανό..

Εκτός από “υλικό ονείρων”  είμαστε φτιαγμένοι από σάρκα και αίμα, ξέρεις.

Άκουσα το κορίτσι να λέει τα ανομολόγητα, την είδα να “ψάχνει να βρει τον εαυτό της στα μάτια των άλλων”. Όμως ο εαυτός της ήταν εκεί και την ζητούσε, ας μην τον
έβλεπε, την ήθελε ελεύθερη, καθαρή και  χωρίς εξαρτήσεις.

Ακόμα και όταν οι  εξαρτήσεις μεταφράζονται σαν άνθρωποι, κόσμοι πλασματικοί, φάρμακα, ναρκωτικά, αλκοόλ,  δεν παύουν να είναι εξαρτήσεις.

Την κοίταξα καλύτερα και είδα σε εκείνην τον εαυτό μου. Έκανα ένα βήμα…